دو نجات یافته هیچ چاره ای به جز دعا کردن و کمک خواستن از خدا نداشتند چون هر کدامشان ادعا میکردند که به خدا نزدیک ترند و خدا دعایشان را زودر استجاب میکند. تصمیم گرفتند که جزیره را به دو قسمت تقسیم کنند و هر کدام در قسمت متعلق به خودش دست به دعا بردارد تا ببینند کدام زودتر به خواسته هایش میرسد. نخستین چیزی که هر دو از خدا خواستند غذا بود. صبح روز بعد مرد اول میوه ای را در بالای درختی که در قسمت خودش دید و با آنگرسنگی اش را برطرف کرد، اما سرزمین مرد دوم هنوزخالی از هرگیاه و نعمتی بود.

هفته بعد دو جزیره نشین احساس تنهایی کردند؛ مرد اول دست به دعا برداشت و از خدا همسر طلب کرد. روز بعد کشتی دیگری شکست و غرق شد و تنها نجات یافته آن یک زن بود که به طرف بخشی که مرد اول قرار داشت شنا کرد. در سمت دیگر مرد دوم هیچ همراه و همدمی نداشت.

به زودی مرد اول از پروردگارطلب خانه و لباس و غذای بیشتری نمود.در روز بعد مثل اینکه جادو شده باشد همه چیزهایی که خواسته بود به او داده شد امامرد دوم هنوز هیچ چیز نداشت. سرانجام مرد اول از خدا طلب یک کشتی نمود تا او و همسرش آن جزیره را ترک کنند.صبح روز بعد مرد یک کشتی که در قسمت او در کنار جزیره لنگر انداخته بود پیدا کرد.مر با همسرش سوار کشتی شد و تصمیم گرفت جزیره را با مرد دوم که تنها ساکن آن جزیره دور افتاده بود ترک کند.

با خودش فکر میکرد که دیگری شایسته دریافت نعمتهای الهی نیست چرا که هیچ کدام از درخواستهای او از طرف پروردگار پاسخ داده نشده بود.

هنگامی که کشتی آماده ترک جزیره بود مرد اول ندایی از آسمان شنید: چرا همراه خود را در جزیره ترک میکنی؟

مرد اول پاسخ داد:نعمتها تنها برای خودم است چون که من تنها کسی بودم که برای آنها دعا و طلب کردم.دعاهای او مستجاب نشد و سزاوار هیچ کدام نیست.

آن صدا سرزنش کنان ادامه داد: تو اشتباه میکنی او تنها کسی بود که من دعاهایش را مستجاب کردم وگرنه تو هیچکدام از نعمتهای مرا دریافت نمیکردی.

مرد پرسید:به من بگو او چه دعایی کرده که من باید بدهکارش باشم؟

ـاو دعا کرد که همه یب دعاهای تو مستجاب شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: